Geschiedenis

 

Maleisië was van oorsprong van de Engelsen

1957: De Engelsen gaven hun opperheerschappij over Maleisië op. Maleisië werd nu onafhankelijk. De Maleise Constitutie gaf de verschillende staten, die geregeerd werden door de sultans, bepaalde rechten, maar de Centrale Federale (=bondsstaat) Regering hield de macht.
1961:  Tunku Abdul Rahman, de eerste minister-president, bedacht het plan dat Maleisië moest bestaan uit: Malacca, Singapore, Noord-Borneo, Sarawak, en Brunei. Alleen Brunei werkte tegen, want de sultan wou zijn olievoorraden niet met anderen delen. 

1963: Toen de Federatie van Maleisië werd gemeld, verbraken de Filipijnen en Indonesië onmiddellijk hun verhoudingen, omdat ze dachten dat sommige gebieden van hen waren. Indonesië begon; vissersboten lieten ze voor de kust van Sarawak zinken, en boven Sabah vlogen veel vliegtuigen rond. 

1965: Singapore word onafhankelijk en scheidt zich van de Federatie, en wordt een aparte staat

1966: Soekarno wordt afgezet en de regering sluit vrede met Maleisië en ook de Filipijnen lieten hun voorkeursrecht op Sabah vallen.

1967: Maleisië hielp bij het oprichten van ASEAN (Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties)

1974: Maleisië erkent de Volksrepubliek China en sluit zich aan bij de vrije landen van de Derde Wereld

Tijdens de algemene verkiezingen, die sinds het uitroepen van de onafhankelijkheid werden gehouden, kon de Alliantie (nu bekend onder de naam Barisan National) gemakkelijk zijn meerderheid in het parlement behouden.

1969: De coalitie verloor haar 2/3 meerderheid en er brak onrust uit onder de bevolking. Het gevolg hiervan was de vorming van een noodregering.
1971: Het parlementaire stelsel werd weer opgestart. Sinds die tijd is het eerste doel van de regering het afronden van de Nieuwe Economische Politiek, die als doel had om de gevoelige armoede aan te pakken, maar ook om het vastmaken van beroep aan ras te stoppen, wat de overgebleven resten van de Britse "verdeel en heers" politiek waren.